(bardzo mocno)

См. также в других словарях:

• mocno — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., mocnoniej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z dużą siłą, energią; silnie, energicznie, krzepko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mocno uderzyć, ścisnąć, kopnąć, przykręcić. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mocno — mocnoniej 1. «z siłą, w sposób znamionujący siłę; silnie, energicznie, krzepko» Szarpnąć coś mocno. Ucałować, uścisnąć, uderzyć kogoś mocno. Ująć coś mocno w dłonie. ◊ Stanąć mocno (na nogach) «poczuć się pewnie w danej sytuacji życiowej, zdobyć… …   Słownik języka polskiego

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… …   Słownik języka polskiego

• żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… …   Słownik języka polskiego

• kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

• dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• rozkochać — dk I, rozkochaćam, rozkochaćasz, rozkochaćają, rozkochaćaj, rozkochaćał rozkochiwać ndk VIIIb, rozkochaćkochuję, rozkochaćkochujesz, rozkochaćkochuj, rozkochaćiwał «wywołać w kimś gorące uczucie miłości ku sobie, spowodować zakochanie się czyjeś… …   Słownik języka polskiego

• spać — ndk, śpię, śpisz, śpij, spał «być pogrążonym we śnie» Spać lekko, mocno, głęboko, smacznie. Spać twardym, ciężkim, kamiennym snem. Spać na wznak, na boku. Spać w łóżku, na łóżku. Iść, pójść spać. Kłaść, położyć kogoś spać. Komuś chce się spać …   Słownik języka polskiego

• spać — 1. Coś nie daje komuś spać «coś kogoś gnębi, martwi, coś nie daje komuś spokoju»: Za kratą wszystko ma inny rozmiar i choć lata idą, to odchodzą bez celu. A ja tego przyjąć nie mogę do swojej wiadomości. To mnie boli i spać nie daje. S. Łubiński …   Słownik frazeologiczny